Ik zit voor mijn camper in het zonnetje naar de weilanden en de bossen te kijken als mijn oog valt op 1 dode boom te midden van het groen. Hij wordt omring door mooie gezonde, sterk uitziende bomen en staat er een beetje verloren tussen. Ik ben gewend de natuur als een spiegel te gebruiken, als metafoor zo je wilt.
Dus vraag ik mezelf af: Als ik mij mijn leven als een bos voorstel met allerhande bomen struiken, varens, planten en bloemen, wat zou die dode boom dan kunnen betekenen?
Misschien is die boom als die ene overtuiging die na jaren trouwe dienst, want daar komen overtuigingen toch voor in de wereld, nu niet meer nodig is en langzaam mag afsterven?
Of als die ene vriendschap die een tijd voor pret, steun en inspiratie zorgde, maar gaandeweg toch een andere vorm kreeg die in mijn bos niet meer goed kan gedijen en afsterft?
Of misschien wel een stukje gezondheid dat door te weinig aandacht, liefde en voeding verloren is gegaan?
Hoe dan ook een natuurlijk proces. Hans Korteweg noemde dat: Opgaan , Blinken en Verzinken… om vervolgens in een vernieuwde vorm weer op te gaan..
En wat ‘t ook is, het is een feit dat de wortels, bladeren, takken en stam van die teloor gegane boom altijd nog dienen als steun en voeding voor al het andere leven in mijn bos!
Wat zou deze boom voor jou kunnen spiegelen?
PS. Heden ten dage zouden we overigens niet blinken maar waarschijnlijk ‘shinen’ zeggen 😊