Ik ben aan het verzamelen. Nee, geen spullen, dingen zoals koelkast magneten…
Nee, ik verzamel moed…
Alhoewel ik de Engelse term een mooier beeld vind geven: “To summon up the courage”:
Een gevoel, idee, of herinnering oproepen: het bestaat dus al! Je hoeft t je alleen maar voor de geest te halen!
Moed verzamelen, geeft mij ’t gevoel alsof het buiten me ligt en ik het naar me toe moet halen, terwijl het oproepen van binnenuit gebeurt. Dat is toch een mooi beeld!
Maar goed, moed verzamelen moet ik altijd als ik iets heb bedacht dat ik nog niet durf, dan heb ik de tijd nodig als compagnon om die benodigde moed te verzamelen.
Zoals die keer dat ik auditie kon doen voor een plek in het koor van een grote theaterproductie. Ik was helemaal niet goed voorbereid, maar het kwam op mijn pad en ik kon de kans gewoonweg niet laten liggen! Dus dan maar moed verzamelen! En het lukte! Maar eerlijk is eerlijk niet zonder dat duwtje in de rug van een lieve vriendin die daarmee net dat potje moed aanvulde waardoor ik genoeg had om mijn mond open te doen en te gaan zingen.
Ja! dat is ook zo, be-moed-igende woorden van anderen vullen je potje moed ook aan!
En nu heb ik bedacht dat ik alleen op pad ga met mijn campertje Jodokus. Dat ik naar Frankrijk ga en dat ik in de kathedraal van Chartres het beroemde labyrint ga lopen. De wens, het verlangen, de droom, dat levert ook moed op! En er komt nog een wens/verlangen bij: De Labyrinth Facilitator Training van de internationale vereniging Veriditas wordt er ook gegeven. En ik zoek graag de verdieping op. Dus hop, weer een brok moed in de spaarpot.
Als ik mijn plan deel met vrienden doen zij ook een duit in het moed-potje. “Echt wat voor jou, dat moet je doen, dat past heel goed bij jou, dat kun jij… “, allemaal aan-moed-iging!
Ook de praktische kant mag niet vergeten worden, waarvan tijd en geld natuurlijk een grote factor zijn. Dus een goede berekening van de kosten en de tijd die het zal duren. En dat inzicht vult (in dit geval) het potje moed ook weer aan!
Ik vind het allemaal spannend, maar tijd helpt me op weg. Ik visualiseer mijn verlangen:
Ga! Ik zet de eerste stap en vertrek richting zuiden. Dan een aantal dagen via tolvrije wegen en buiten de milieuzones om op reis, om vervolgens in Chartres aan te komen. De camping geregeld en genietend van het gevoel van vrijheid je eigen huisje bij je te hebben. Dan die fantastische kathedraal bezoeken en het labyrint lopen dat in de vloer ligt. Het moet een indrukwekkende plek zijn, heel bijzonder en ik ben van plan daar volop van te genieten.
Aansluitend twee dagen met een groep het labyrintwerk nog verder uitdiepen.
‘s Avonds voor de camper in alle rust genieten van een wijntje en een salade. ’s Morgen croissants en chocoladebroodjes met een kop thee als ontbijt. Oh ja en de fiets gaat mee, dus ik kan het stadje op mijn gemak bereizen.…
En zo zet ik mijn verlangen om in een visualisatie.. steeds preciezer en gedetailleerder, net zolang tot het potje moed (in mij!) dat ik hiervoor nodig heb, gevuld is en ik mijn reis kan boeken…
Wordt vervolgt….