Het is afgelopen zomer alweer een jaar geleden dat ik weer eens een opruim aanval kreeg. Die heb ik (gelukkig wel) vaker maar deze kreeg een wel heel bijzonder tintje.
Er gaan de dag door heel wat spullen door mijn handen en zo ook een scheurkalender met gedichten… van 2020! Misschien ken je dat wel, je neemt je voor die op het toilet te hangen om er dan braaf elke dag een blaadje van af te scheuren. Deze is echter nooit op het toilet beland wat misschien verklaard waarom ik nog maar tot halverwege ben gekomen.
‘Misschien doe ik er nog wat mee’, gaat er door me heen en ik leg ‘m maar weer aan de kant.
Als ik, aan het einde van de middag, het wel een beetje gehad heb met dat opruimen ligt daar nog steeds die kalender.
Naast de kalender ligt notabene ook nog een hele stapel al afgescheurde blaadjes. Ik herinner mij het voornemen om die dan een keer te sorteren en de mooiste te bewaren, maar ook dat is er niet van gekomen. Het is ook een beetje jammer natuurlijk, al die gedichten waarop iemand toch echt zijn of haar best heeft gedaan en die dan zo verwaarloosd worden….
Oké, ik ga er dan toch maar even voor zitten, glaasje drinken erbij en bladeren maar, maar het blijkt toch ondoenlijk om al die gedichten te lezen. Aangezien ik een beelddenker ben besluit ik er maar doorheen te … tja, hoe heet dat eigenlijk als je de bladzijdes van een blok papier of boek met je duim op spanning zet en dan zo de blaadjes stuk voor stuk los laat? Geen idee, maar dat dus. Ik scan de plaatjes die voorbij schieten en opeens zie ik een haas, althans wat in mijn beleving een haas is, ze staat verlangend omhoog te kijken. Aangezien ik een voorliefde voor de haas heb stop ik om het bijbehorende gedichtje te lezen.
Het blijkt van Toon Tellegen, meesterverteller van onder andere de Mier verhalen.
Er staat geschreven:
‘Kom terug,’
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
Dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
Dat ik ze dacht…
En als iemand dan terug zou zeggen
Of desnoods alleen maar terug zou denken
Op een ochtend:
‘Ja.’
Pfft.. Ik moet onmiddellijk aan mijn zus denken! Ik scheur het gedichtje uit het blok en steek ‘m in de lijst met haar foto die in mijn kamer hangt. Heel mooi en toepasselijk ook.
En dan gebeurt het… als het gedichtje in de lijst geschoven is zie ik het…
Op het kalenderblaadje staat de datum: 10 september, precies die dag, een jaar eerder, is mijn zus overleden…